Hi mama,
Wat fijn dat je er bent! Ik ben Loes, Toegepast Psycholoog, hoogsensitief en mama van een hoogsensitieve dochter en zoon. Hieronder lees je meer over wie ik ben en wat ik doe.
Je kunt me trouwens ook volgen voor handige tips en theorie over hoogsensitiviteit en het moederschap!
Mijn verhaal
In 2019 werd ik moeder van mijn prachtige, lieve, en oh zo gevoelige dochter. Ik zat op een roze wolk en genoot met volle teugen. De babyfase vond ik heerlijk. Lekker rustig en overzichtelijk (ondanks de gebroken nachten). Maar na een paar maanden werd het voor mij steeds pittiger. Ik hoorde om mij heen juist het omgekeerde: het wordt steeds leuker! Hoe kan het dat ik het dan steeds intensiever vind? Doe ik iets verkeerd?
Ik ben zelf hoogsensitief en al gauw bleek dat mijn dochter dit ook is. Ze klampte zich ontzettend aan mij vast, wilde geen moment zonder mij zijn, wilde niet alleen spelen en beleefde haar emoties heel intens.
Zoals iedere ouder komen er bij elke fase weer nieuwe vragen op over de opvoeding. Ik merkte dat de standaard opvoedtips niet aansloegen bij mijn dochter. Ik voelde mij een ‘geval apart’, samen met haar. Als ik met andere (niet HSP-)moeders sprak, hoorde ik ook wel dat ze het moederschap pittig vonden, maar ik had nooit het idee dat ze mijn situatie écht 100% begrepen.
Het voelde alsof ik het moederschap veel intenser ervaarde dan andere moeders. Dat voelde best eenzaam. Ook schaamde ik me voor de negatieve gevoelens die had met betrekking tot het moederschap. Ik had het gevoel dat het iets zei over of ik een goede moeder was of niet.
Al gauw kwam ik erachter dat hoe meer ik mezelf wegcijferde, hoe ongelukkiger en gestrester ik me voelde. Als mama had ik ook tijd voor mezelf nodig, tijd om bij te komen en tijd om dingen te doen die ík leuk vind om te doen. Want wanneer ik als mama niet lekker in mijn vel zit, heeft dit invloed op mijn kinderen. Als ik mij niet happy voelde, merkte ik dat aan het gedrag van mijn dochter. Ze was dan gefrustreerd en ging extra dwarsliggen. Iets met een spiegel 😉
Daardoor zag ik dat het zorgen voor mijzelf als mama belangrijker is dan ooit. En dat ik eigenlijk al jaren niet had stilgestaan bij het zorgen voor mijzelf. Ook voordat ik kinderen kreeg, vond ik dit erg lastig. Door mijn hoogsensitiviteit voeg ik me makkelijk, haast automatisch naar de wensen en verlangens van een ander.
Maar nu ik moeder was geworden, werd ik met de neus op de feiten gedrukt. Ik kon mijzelf en mijn behoeften niet langer negeren zonder consequenties voor mijzelf en mijn kind.
In 2022 heb ik een zonnestraal van een zoon erbij mogen krijgen. Met hem erbij ervaar ik dat het ook heel anders kan. Hij is een stuk minder intens dan mijn dochter en ik. Gevoelig op zijn eigen manier. Zo leuk om te zien.
Inmiddels weet ik hoe ik voor mijzelf kan zorgen, dóé ik dit ook daadwerkelijk en kan ik volop genieten van het moederschap. Ik zie en voel wat voor effect dit heeft op mijn kinderen.
Ik gun het jou en je kinderen ook zó om weer te kunnen genieten. Ik help je graag verder, zodat je jezelf niet (weer) uit het oog verliest.
01
Toegepast Psycholoog
-
Geregistreerd bij de Nederlandse Beroepsvereniging voor Toegepaste Psychologie
-
Acceptance & Commitment Therapy
-
ACT4life
02
Jeugd- en gezinsprofessional bij HBpunt
Naast mijn eigen praktijk ben ik ook werkzaam bij HBPunt in Burgum. Hier begeleid ik ouders van (vermoedelijk) hoogbegaafde en hoogsensitieve kinderen. Ook verzorg ik daar de ouderbijeenkomsten waarin ik psycho-educatie geef aan groepen ouders over hoogbegaafdheid en hoogsensitiviteit.
03
Hoogsensitief en moeder
Moeder van twee hoogsensitieve kinderen. Zowel uit specialisatie als uit eigen ervaring weet ik hoe het is om hoogsensitief en moeder te zijn.
Waarom ik mijn coachpraktijk opende
In mijn laatste baan als psychodiagnostisch medewerker nam ik IQ-tests af bij kinderen die (vermoedelijk) hoogbegaafd en hoogsensitief zijn. Een hele mooie baan die door onvoorziene omstandigheden helaas abrupt tot een einde kwam. Wat mij tijdens de korte periode in dit werk is opgevallen, is dat er heel veel aandacht is voor het kind. Heel belangrijk natuurlijk. Vooral wanneer er ‘iets aan de hand is’ met het kind.
Ik zag kinderen die het door hun hoogbegaafdheid erg moeilijk hebben op school en geen aansluiting vinden, of zelfs helemaal vastlopen en uitvallen. Alle ogen zijn gericht op het kind: wat heeft het kind nodig om zich weer gelukkig te voelen en weer mee te kunnen draaien? Hoe kan school hiermee omgaan, hoe kunnen ouders hiermee omgaan? Ouders maken zich flinke zorgen, hulpverleners komen eraan te pas. Het is schrijnend om te zien voor een kind.
Maar wat mij minstens zo diep raakte, was een moeder die huilend tegenover me zat. Zij maakte zich al zo lang zorgen om haar kind, en was alleen maar gefocust op hoe het beter kon gaan met hem. Ze was helemaal uitgeput. Emotioneel en fysiek. Ze barstte in tranen uit en ik hield het ook niet droog. Ik dacht alleen maar, wie is er eigenlijk voor deze moeder?
Bovenstaande situatie met deze moeder bleef mij bezighouden. Ik kon mij zo goed voorstellen hoe ze zich moest voelen. Ik herkende in haar verhaal ook veel van mijzelf en mijn eigen dochter. Ik zocht andere moeders waarmee ik over het moederschap kon praten en merkte dat veel moeders worstelen, ploeteren. Ze doen alles voor hun kind, maar verliezen zichzelf uit het oog. Ze geven, geven en geven totdat ze leeg zijn. En er niets meer over is om te geven.
Ik begon mij meer en meer te verdiepen in het moederschap, in het zijn van een hoogsensitieve moeder en wat dat eigenlijk betekent. Ik vond zóveel herkenning; iets waar ik lang naar heb gezocht. Toen wist ik: dit gun ik andere moeders ook. Dit wil ik delen.
Onverdraagzaam
Bij mij thuis merkte ik vooral dat ik niet op mijn kind reageerde zoals ik dat zou willen. Mijn dochter claimde mij meer dan ik trok. Het voelde beklemmend, benauwend. Ik liep op mijn tandvlees en voelde me vooral heel alleen daarin.
Ik had het idee dat andere moeders het veel makkelijker hadden. Ik twijfelde aan mijzelf; ‘ben ik wel een goede moeder?’. Dat terwijl mijn omgeving mij juist zag als iemand die voor het moederschap is gemaakt. Wat klopte er niet?
Ik begon boeken te lezen over hoogsensitieve ouders en kinderen en las over hoe overprikkeling kan leiden tot onverdraagzaamheid naar je kind toe. Onverdraagzaam, dat was precies het woord waarin ik mij herkende. Ik verdroeg het claimerige gedrag gewoon niet meer.
Ik was al zo lang over mijn eigen grenzen heen gegaan om het mijn dochter naar de zin te maken. Ik dacht dat dat het juiste was. Dat je op die manier een ‘goede moeder’ bent.
Terug naar mezelf
Ik ontdekte dat ik totaal niet meer in contact stond met mijzelf. Ik luisterde niet naar mijn eigen behoeftes en was alleen maar bezig met het verzorgen en entertainen van mijn kinderen. Zelfs in de tijd dat ze op bed lagen (overdag of ’s avonds) lukte het me niet écht om te ontspannen.
Ik ben veel bewuster geworden van mijn hoogsensitiviteit en het feit dat ik continu overprikkeld was. De verbinding met mijzelf heb ik hersteld, waardoor ik nu meer in contact sta met mijn gevoel, mijn emoties en mijn behoeftes.
Ik ben minder snel overprikkeld omdat ik weet wat mijn triggers zijn en omdat ik weet wat ik
nodig heb wanneer het me te veel wordt.
En dit bracht mij zoveel moois! Ik werd weer de lieve, geduldige moeder die ik daadwerkelijk
ben en het lukte mij veel beter om plezier te maken samen met mijn kinderen.
Ook voel ik mij veel zekerder; geen twijfels meer over of ik een goede moeder ben.
Ik voel dat ik dat ben, in mezelf en ik krijg dit ook terug van mijn kinderen (mama, jij bent lief!).
04
Dierenliefhebber
Ik ben een enorme dierenliefhebber en zonder huisdieren vind ik het veel te stil in huis (ja, ook mét kinderen). Onze tweede poes en vriendinnetje voor onze kater heb ik stiekem in huis gehaald, zonder dat mijn man en kinderen hier iets van wisten. Tja, wat kan ik zeggen, ik was gewoon weerloos tegen haar schattigheid…
05
Gek op humor
Ik maak mensen graag aan het lachen en neem de zwaarte van beladen situaties weg met een gezonde dosis humor :D
06
Volhoudkampioen
Vroeger viel ik bij een spreekbeurt flauw van de zenuwen. Inmiddels haal ik veel voldoening en energie uit het geven van trainingen aan groepen ouders en heb ik veel angsten overwonnen. Jaja, ik kom van ver en laat mij niet zomaar uit het veld slaan. :)
Mijn visie op het moederschap
Mijn overtuiging is dat wanneer je jezelf gunt (en geeft!) wat je nodig hebt, je je kind ook kunt geven wat het nodig heeft. Je weet wat ze zeggen: ‘You can’t poor from an empty cup’. Je moet eerst voor jezelf zorgen en daarna kun je geven vanuit overvloed. Een veelgehoord cliché.
Clichés klinken nietszeggend, totdat het van toepassing is op je eigen situatie. Dan snap je ineens écht wat ermee bedoeld wordt en raakt het je in de kern.
Ik denk dat veel moeders de verbinding met zichzelf kwijt zijn geraakt onderweg, of misschien is deze er nooit geweest. Ik kwam er in ieder geval achter dat ik nooit mijzelf durfde te zijn en me altijd aanpaste aan anderen. In het moederschap kun je je dit simpelweg niet permitteren, omdat dit niet vol te houden is.
Je hebt beperkte tijd en beperkte energie en je wilt dat je kind vóélt dat het zichzelf kan zijn. Dat het naar zijn of haar eigen gevoelens mag luisteren en leven. Ik geloof dat iedere moeder wenst voor haar kind dat het zichzelf kan zijn en blijven. Maar hoe breng je dat over, terwijl je dat zelf niet durft? Ik help je hierbij!
Tools voor jou
1
E-Gidsen
De Ontprikkelgids voor Ouders en De Tropenjaren Survivalgids,
waarin jij leert hoe je om kunt gaan met alle prikkels in het moederschap. Door overprikkeling te voorkomen, kun jij je geduldige zelf blijven en houd jij je eigen driftbuien in bedwang ;)
3
Meer Plezier in het Moederschap
Speciaal voor moeders die meer willen genieten en plezier willen beleven aan het moederschap. Als jij vaak het gevoel hebt dat je geleefd wordt en wat meer in control wilt zijn, het moederschap je vaak overweldigd en je hierdoor regelmatig een kort lontje hebt, dan ben je aan het juiste adres.